Het belang van Joaquim Nabuco in Brazilië tijdens de 19e en het begin van de 20e eeuw is vrij duidelijk, aangezien zijn daden een cruciale rol speelden bij de afschaffing van de slavernij. Hij is de auteur van beroemde maar merkwaardig minder bekende werken zoals ‘Abolitionism’ en ‘My Formation’. Joaquim Aurélio Barreto Nabuco de Araújo werd geboren in Recife op 19 augustus 1849 en stierf op 17 januari 1910 in Washington, Verenigde Staten. Nabuco was een Braziliaanse politicus, diplomaat, historicus, jurist, redenaar en journalist. Rechtenfaculteit van Recife. Hij was een van de oprichters van de Braziliaanse Academie van Letteren. Op zijn geboortedatum, 19 augustus, wordt de Nationale Dag van de Historicus gevierd.
In deze analyse vinden we inzichten in hoe Nabuco naar de republiek in Brazilië keek en hoe hij vasthield aan zijn monarchistische denken. Vanuit zijn perspectief zien we de huidige grieven over een republiek die er niet in slaagt de stabiliteit te bereiken die het vorige regime had bereikt, en dat is de reden waarom hij het regime zo bewondert. Dit wordt waargenomen in de werken van de auteur 'The Duty of Monarchists' en 'Why I Remain a Monarchist', die zullen worden gebruikt om de denkwijze van Nabuco te begrijpen.
Het werk “The Duty of Monarchists” was een brief die Joaquim Nabuco in 1895 schreef aan admiraal Jaceguay, waarin hij krachtig pleit voor constitutionele monarchie als regeringsvorm. In deze brief reageert Joaquim Nabuco op een vraag van admiraal Jaceguay over zijn volharding als monarchist na de val van de monarchie in 1889. Nabuco geeft een oprecht antwoord en benadrukt zijn diepe liefde voor Brazilië. Hij behandelt raciale kwesties en vergelijkt de situatie van zwarte mensen in de Verenigde Staten, het rijk van Brazilië en Europese monarchieën. Nabuco legt het racisme bloot waarmee zwarte mensen in de Verenigde Staten worden geconfronteerd en benadrukt hun uitdagende sociale vooruitgang in de ‘grote Republiek van het Noorden’.
Nabuco stelt: “(…) Zou het in de Verenigde Staten mogelijk zijn voor een mulat, ongeacht zijn genialiteit, om de positie van literair koningschap te bereiken? (…)” – hier verwijst hij naar Machado de Assis.
Bij het lezen van de brief is het mogelijk op te merken dat er in het keizerlijke Brazilië een opmerkelijke sociale opkomst was van zwarte en gemengde rassen op verschillende gebieden, waaronder journalistiek, literatuur, recht, politiek, techniek, geneeskunde, onderwijs en wetenschap. , en religie. Tijdens de Tweede Regering waren er geen onoverkomelijke barrières voor de erkenning van talent en genialiteit, zoals blijkt uit voorbeelden als Machado de Assis, André Rebouças, José Maria da Silva Paranhos, Eusébio de Queiroz en andere leden van het middenkader van gemengd ras. klasse die zelfs vandaag nog erkend worden.
Verder, Joaquim Nabuco In de brief worden niet alleen de sociale maar ook de politieke deugden van de monarchie behandeld. In één passage schrijft hij:
“(…) Ik ben er zeker van dat de gunstige functie van de monarchie in Brazilië deze was: ontdekking, verovering, vestiging, kerstening, constructie, cultivering, organisatie, kustverdediging, verdrijving van buitenlanders, territoriale eenwording en behoud; bestuur, stabiliteit, perfecte interne orde; onafhankelijkheid, politieke eenheid, parlementair systeem, gevoel van vrijheid, trots van het Braziliaanse karakter, onschendbaarheid van de pers, kracht van de oppositie, rechten van minderheden; vaardigheid, geschiktheid, administratieve moraal; belangeloze politieke roeping; krediet, reputatie, burgerlijke gelijkheid tussen rassen, vreedzame afschaffing van de slavernij; militaire glorie, afstand doen van het recht om te veroveren, internationale arbitrage; de sterkste literaire en wetenschappelijke cultuur in Latijns-Amerika; uiteindelijk – als het gerealiseerde ideaal van de oude democratie, de regering door de beste man – een Periclean-regering van een halve eeuw.”
In ‘The Duty of Monarchists’ prijst Joaquim Nabuco het monarchale federale systeem voor het verschaffen van politieke stabiliteit aan Brazilië gedurende meer dan een halve eeuw. Hij stelt dat de federatie haalbaar was onder de monarchie, aangezien het staatshoofd er geen belang bij had de autonomie van de provincies te ondermijnen ter wille van hun opvolger of partij, in tegenstelling tot de presidenten in de Republiek. Nabuco besluit de brief met een doordachte en waarheidsgetrouwe reflectie.
“(…) Ik weet dat het herstel van de monarchie net zo moeilijk is als het herstel van religie, familie en samenleving in de politiek. Niets is echter zeldzamer dan het vermogen om onderscheid te maken tussen wat dood is en wat slechts onderbroken is. Wie weet door welke mysterieuze vernieuwing een plant niet onder de Braziliaanse aarde zal verdwijnen, de plant die hem zo lang schaduw heeft gegeven?”
Joaquim Nabuco geloofde, zoals blijkt uit zijn gedachten in ‘Why I Continue to Be a Monarchist’, dat de parlementaire monarchie alleen als revolutionaire opvolger een militaire dictatuur kon hebben, terwijl haar legitieme evolutionaire opvolger de burgerdemocratie was. Hij dacht dat de republiek in Brazilië de pseudo-republiek zou zijn die ze in heel Latijns-Amerika is, sinds de tijd dat Joaquim Nabuco leefde. Nabuco rapporteerde, voordat hij ‘Waarom ik een monarchist blijf zijn’, al dat de republiek niet als een vrije regering kon functioneren en dat vanaf de dag dat deze werd uitgeroepen het vertrouwen dat het rijk van Brazilië zo veel jaren nodig had om te verwerven, zou verdwijnen. verdwijnen, en de vrijheid binnen de wet van het rijk was onaantastbaar.
Nabuco beweert: “Ik heb ooit in de Kamer gezegd, een zin die ik me alleen herinner omdat deze de eer had om in de Senaat te worden becommentarieerd, dat het in Brazilië meer moed vergde voordat iemand zichzelf tot monarchist dan tot republikein uitriep. Ik verwees niet naar tolerantie of de voorkeur van de monarchie voor republikeinen, maar naar de moeilijkheid om een instelling te steunen die zichtbaar gedegenereerd is door het scepticisme van degenen die haar dienden, tegenover een andere die geloof leek te hebben.”
De klacht over het republikeinse politieke systeem laat iedereen versteld staan als Nabuco duidelijk maakt dat het volgens hem ging om lange gevangenisstraffen zonder eerlijk proces, deportaties en verbanningen vanwege politieke invloed. Bovendien beweert hij dat een republiek in de Latijns-Amerikaanse landen een regering is waarin het essentieel is om de vrijheid op te geven om orde te scheppen.
Op basis van de teksten van Joaquim Nabuco kunnen we vaststellen dat er sinds de aanvang van het republikeinse systeem in ons land geen sprake is geweest van politieke stabiliteit. We zien een monarchist die weigert republikein te worden omdat hij geen hoop op vrijheid heeft. Bedenk dat Nabuco's twee werken reacties zijn op andere mensen die zijn monarchistische denken zelfs na het einde van het regime in Brazilië ter discussie stelden. Zijn er tegenwoordig nog steeds mensen die het niet eens kunnen zijn met de teksten van Joaquim Nabuco en kunnen bewijzen dat de oplossing voor Brazilië gevonden zou kunnen worden in vroegere en huidige hervormingen van ons presidentiële systeem?
Referentie: NABUCO, Joaquim. O Dever dos Monarquistas. Brazilië: typ. Leuzinger, 1895.
NABUCO, Joaquim. Porquê Continuo A Ser Monarquista. Brazilië: Patris Editora, 2022.
Matheus Araújo
Matheus is ondernemer bij Araujo Media, waar hij CEO en Creative Director is. Hij deelt analyses op zijn persoonlijke blog "matheusaraujo.me" en volgt momenteel een graad in reclame en propaganda. Bovendien heeft hij een passie voor geschiedenis, vooral die van Brazilië, wat hem ertoe bracht de oprichter en redacteur van het Brazilian History-portaal te worden.
