De oorlog van Paraguay begon in december 1864 en wordt tot op de dag van vandaag beschouwd als het grootste conflict dat ooit in Zuid-Amerika heeft plaatsgevonden. Op het moment dat de oorlog begon, was de graaf d'Eu in Europa en uitte hij openlijk zijn wens om deel te nemen aan het conflict tegenover keizer Dom Pedro II. Er werd verwacht dat hij bij zijn terugkeer naar Brazilië onmiddellijk naar de frontlinie zou gaan, aangezien de keizer hem zelf had aangesteld als generaal van het Braziliaanse leger.
De keizer werd achtervolgd door verschillende zorgen, waaronder: "Op welke manier kan ik de graaf d'Eu, een maarschalk van het leger en echtgenoot van prinses Isabel, benoemen, anders dan als opperbevelhebber?" De tweede vraag was: “Als ik hem tot opperbevelhebber benoem, hoe kan ik dat dan doen zonder de carrière-generaals te verwaarlozen?” De derde zorg had betrekking op de nationaliteit van de graaf: “Hoe kan ik hem benoemen zonder de trots van het Braziliaanse militair personeel te schaden?” De deelname van graaf d'Eu aan de oorlog was om twee redenen noodzakelijk: zijn natuurlijke neiging tot militaire activiteiten en zijn positie als prins-gemaal van Brazilië, die hem verplichtte voor de natie te vechten.
De strategie van keizer Dom Pedro II
De zus van Pedro II correspondeerde, samen met Prins de Joinville, via verschillende brieven met de keizer, waarin ze erop aandrong dat de graaf d'Eu onmiddellijk naar de frontlinie zou worden gestuurd. De graaf d'Eu kreeg van de keizer zelf de bevestiging dat de toenmalige markies van Caxias de bevelvoerende officier van de operationele strijdkrachten zou zijn. De graaf was zich terdege bewust van zijn betekenis voor zowel de keizer als de monarchie. Als Caxias de positie van opperbevelhebber zou bekleden, wist de graaf d'Eu dus dat hij beperkte kansen zou hebben. De graaf d'Eu hoorde echter onverwachts dat zijn broer van plan was te trouwen, wat hem ertoe aanzette een ongeplande reis te regelen die niet in zijn onmiddellijke plannen stond. Net toen hij de beslissing had genomen om te gaan, verraste keizer Pedro II hem.
Tijdens een informeel diner in zijn residentie in het São Cristóvão-paleis wenkte keizer Pedro II de graaf d'Eu in een hoek en verzocht hem niet te reizen. Hij vroeg de Condé om te wachten en de reis uit te stellen, aangezien de oorlog nog niet voorbij was en hij hem elk moment nodig kon hebben. De graaf nam het niet erg serieus en bleef sceptisch, maar de keizer voegde eraan toe: “Om Caxias zelfs te vervangen.”
In 1869 schreef Caxias aan de keizer, waarin hij de triomfantelijke verovering aankondigde van de stad Asunción, de hoofdstad van Paraguay, in een veldslag die bekend staat als de Decembercampagne. De verovering markeerde de limiet voor Caxias. Hoewel de stad was veroverd, was de bloeddorstige Paraguayaanse dictator Solano Lopez nog steeds op de vlucht. Caxias verklaarde een einde aan de oorlog omdat, vanuit zijn perspectief, de gevangenneming en dood van Lopez geen vereisten waren. Maar laten we eerlijk zijn: het is toch vreemd dat Caxias weigerde deel te nemen aan de 'grote finale', nietwaar? Bovendien weigerde ook Guilherme Xavier de Sousa, de directe plaatsvervanger van Caxias, zijn plaats in te nemen, wat zeldzaam is in het leger.
Voorafgaand aan de oorlog hielp keizer Pedro II Caxias bij het handhaven van het bevel vanwege een ongekende crisis met de liberalen die zelfs de troon in gevaar bracht. Als gevolg hiervan liet Caxias de keizer in een dergelijke situatie niet in de steek. Al deze scènes werden gerepeteerd en zorgvuldig gepland. Als Caxias de oorlog zonder enige voorafgaande regeling had verlaten, zou hij als een verrader van de natie, een deserteur, zijn beschouwd. Bij de terugkeer van Caxias eerde de keizer hem met de titel van hertog, de enige in zijn soort die gedurende de hele monarchieperiode in Brazilië werd toegekend. De acties van Caxias leidden tot ondervragingen van personen die dicht bij de keizer stonden, en ook van de pers.
Keizer Pedro II stuurt een brief naar Petrópolis, gericht aan de graaf d'Eu, waarin hij hem oproept voor een bijeenkomst in het paleis. Bij het vernemen van deze omstandigheden aanvaardt de graaf d'Eu het verzoek enthousiast en vertrekt naar het front om het bevel over het Braziliaanse leger op zich te nemen.
We kunnen ons voorstellen hoeveel moeite dat kost Pedro II moet zich hebben ingespannen om zijn geheime plannen en strategieën binnen de grenzen van zijn kamers in São Cristóvão te houden, niet in staat iemand in vertrouwen te nemen, zelfs niet zijn naaste familieleden. Caxias werd ontvangen in het paleis en ontving de Campagnemedaille. Hij verzocht D. Tereza Cristina het op de borst van de markies te plaatsen. Dagen later verhief de keizer Caxias tot de rang van hertog, verleende hem de Orde van Pedro I (een titel en onderscheiding die nooit eerder aan een andere Braziliaan was verleend), en verleende hem ook het Grootkruis van de Roos.
Het is duidelijk dat keizer Pedro II een bevelswisseling verlangde, strategisch gepland om de rol van graaf d'Eu te versterken. Door de bevelswisseling werd graaf d'Eu de hoofdrolspeler in een zeer belangrijke en symbolisch geladen daad. Het maakte deel uit van het proces om het beeld te creëren van een held die een einde maakte aan de oorlog. Pedro II wilde hem in een positie plaatsen die hij nog nooit eerder had bereikt, dat wil zeggen hem echt een Braziliaan maken.
De graaf d'Eu in de oorlog van Paraguay
Op 6 december 1868 vond de Slag om Itororó plaats, de eerste grote overwinning van Brazilië tegen Paraguay. Het was zo belangrijk dat er een populair slaapliedje werd gemaakt met de tekst: "Ik ging naar Itororó om water te drinken, maar kon er geen vinden..." Op 11 december 1868 vond de Slag om Avaí plaats, gevolgd door de Slag om Lomas Valentinas tussen december. 21 en 27. Op 30 december 1868 vond de Slag om Angostura plaats. Begin januari 1869 veroverde Caxias uiteindelijk Asunción. Desondanks weigerde de Paraguayaanse dictator Lopez zich over te geven, wat de vastberadenheid van de keizer om hem volledig verslagen te zien aanwakkerde. Na het aftreden van Caxias genoot Lopez een tijdelijke wapenstilstand, waarbij hij zich ongeveer 460 dagen schuilhield tot de aankomst van de graaf d'Eu aan het front.
De oorlog van Paraguay kwam tot een einde met de Slag om Cerro Corá op 10 maart 1870. Solano Lopez, omringd door Braziliaanse troepen, bood weerstand, maar werd uiteindelijk gedood door de Braziliaanse soldaat José Francisco Lacerda, bekend als Chico Diabo. Het nieuws bereikte Brazilië pas op 17 maart en de legeraanvoerder, de graaf d'Eu, ontving de informatie op 29 april.
De aankomst van de graaf d'Eu werd gevierd met een grootse burgerceremonie vol patriottische hartstocht, zoals beschreven door Andre Rebouças in zijn dagboek: “De viering was onbeschrijfelijk. Het was pure extase.” De hele keizerlijke familie paradeerde langs de Rua do Ouvidor naar het paleis van São Cristóvão, gelegen in de Quinta da Boa Vista. Later ontvingen ze in het Paleis van Isabel in de wijk Laranjeiras, de officiële residentie van de graaf en gravin d'Eu in Rio de Janeiro, verschillende delegaties, toespraken, optochten en meer.
De Graaf d'Eu, de nieuwe nationale held, speelde niet zo'n beslissende rol in het verloop van de oorlog. Integendeel, hij wilde vaak zijn positie als legeraanvoerder verlaten en werd door de keizer krachtig berispt. Nadat hij het nieuws over de dood van Lopez had ontvangen, stuurde de Conde een brief naar de keizer waarin hij om vergeving vroeg voor zijn twijfels en kinderachtig gedrag. De graaf d'Eu was zich terdege bewust van de betekenis van zijn rol in het oorlogsscenario, en het lijkt erop dat alles tussen hem en Pedro II.
De belangrijkste eis van graaf d'Eu om de macht terug te geven aan de Paraguayanen en een vredesverdrag te sluiten was precies de volledige en onvoorwaardelijke bevrijding van de slaven in dat land. Deze actie demonstreert de progressieve geest die het dagelijkse leven van prinses Isabel doordrong toen zij zich voorbereidde om de leidende rol in de Braziliaanse monarchie op zich te nemen tijdens de Derde Regering.
Het is duidelijk dat elke actie van de monarchie die tot doel had veranderingen teweeg te brengen die de belangen van Braziliaanse landeigenaren en slavenhouders ernstig zouden bedreigen, werd toevertrouwd aan de graaf d'Eu en prinses Isabel. Ze probeerden de erfgenamen van de troon te verbinden met een nieuwe wereld, waar de keizer de Derde Regering op richtte en waarop hij gokte.
De Paraguayaanse oorlog heeft mij een aantal prettige herinneringen nagelaten, maar heeft mij intellectueel verwoest. – Graaf d'Eu
Referentie: COSTA, Marcos. Er is nog geen wereldtijdperk: de kroning van een republiek is niet uitgeroepen. Brazilië: Valentina, 2015.
Matheus Araújo
Matheus is ondernemer bij Araujo Media, waar hij CEO en Creative Director is. Hij deelt analyses op zijn persoonlijke blog "matheusaraujo.me" en volgt momenteel een graad in reclame en propaganda. Bovendien heeft hij een passie voor geschiedenis, vooral die van Brazilië, wat hem ertoe bracht de oprichter en redacteur van het Brazilian History-portaal te worden.
