Ontdek de biografie van Dom Pedro II! Dom Pedro II was de tweede en laatste keizer van Brazilië. Hij werd regent-prins op vijfjarige leeftijd toen zijn vader Dom Pedro I afstand deed van de troon. Op 15-jarige leeftijd werd hij meerderjarig verklaard en tot keizer van Brazilië gekroond. Zijn regering, die bijna vijftig jaar duurde, begon op 23 juli 1840 en eindigde op 15 november 1889, toen een militaire staatsgreep plaatsvond om de Republiek te vestigen.
Dom Pedro II werd op 2 december 1825 geboren in het São Cristóvão-paleis (Quinta da Boa Vista), Rio de Janeiro, Brazilië. Hij was de zoon van keizer Dom Pedro I en keizerin Dona Maria Leopoldina, en kreeg de naam Pedro de Alcântara João Carlos Leopoldo Salvador Bebiano Francisco Xavier de Paula Leocádio Miguel Gabriel Rafael Gonzaga de Bragança.
Zijn moeder, keizerin Dona Leopoldina, die al ziek was, stierf in 1826 en liet Pedro achter onder de hoede van de belangrijkste hofdame, Dona Mariana Carlota de Verna Magalhães, later gravin van Belmonte.
Pedro de Alcântara was het vierde kind van het keizerlijke echtpaar, maar met de dood van zijn oudere broers en zussen werd hij erfgenaam van de Braziliaanse troon en op 2 augustus 1826 werd hij erkend als erfgenaam van de keizerlijke kroon.
Zijn vader, keizer Dom Pedro I, deed op 7 april 1831 afstand van de troon en keerde terug naar Portugal, waar hij op vijfjarige leeftijd Pedro als 'regent' achterliet.
Om de opleiding van zijn zoon te begeleiden, benoemde Dom Pedro I José Bonifácio de Andrada e Silva tot mentor van de jongen. In 1833 werd José Bonifácio vervangen door Manuel Inácio de Andrade Souto Maior, markies van Itanhaém.
Prominente meesters uit hun tijd werden geselecteerd om de toekomstige keizer op te leiden. Hij studeerde Portugees, literatuur, Frans, Engels, Duits, aardrijkskunde, natuurwetenschappen, schilderkunst, piano en muziek, schermen en paardrijden.
Na de troonsafstand van Dom Pedro I en de minderheid van de keizer werd Brazilië bestuurd door verschillende groepen die de heersende klasse vormden en streden om politieke macht.
De regentschapsperiode, die negen jaar duurde van april 1831 tot juli 1840, kende vier regentschappen: het voorlopige driemanschapsregentschap, het permanente driemanschapsregentschap, het enige regentschap van Feijó en het enige regentschap van Araújo Lima.
De regentschapsperiode werd gekenmerkt door geweld en sociale en politieke conflicten. De verarmde klassen in de steden en op het platteland namen de wapens op en voerden een gewapende strijd, waarbij ze betere levensomstandigheden eisten.
Tot de revolutionaire bewegingen die in verschillende provincies plaatsvonden behoren onder meer de Cabanagem, de Sabinada, de Balaiada en de Farrapos-oorlog.
Geconfronteerd met sociale opstanden die de agrarische elite bedreigden en bang maakten, kwamen de liberalen en conservatieven tot de conclusie dat alleen de aanwezigheid van een keizer met matigende macht de orde kon herstellen.
In 1834 overleed Dom Pedro I in Portugal. In 1840 begon de strijd om de volwassenheid van de keizer, aangezien hij toen nog maar 15 jaar oud was.
Op 23 juli 1840 werd Pedro meerderjarig verklaard. Deze gebeurtenis werd bekend als de ‘Meerderheidsstaatsgreep’. Met deze manoeuvre kwam er een einde aan de regentschapsperiode (1831-1840) en begon de tweede regering. Op 18 juli 1841 werd Dom Pedro II tot keizer gekroond.
Op 4 september 1843 trouwde Dom Pedro II met prinses Teresa Cristina van Twee Sicilië. Het huwelijk vond plaats toen hij 18 jaar oud was, en het echtpaar had een vruchtbare verbintenis die duurde tot Pedro's dood. Teresa Cristina stond bekend om haar intelligentie, sterke persoonlijkheid en toewijding aan het gezin.
Samen hadden Dom Pedro II en Teresa Cristina vier zonen en twee dochters. Hun eerstgeborene was Afonso Pedro, die op tragische wijze op tweejarige leeftijd overleed. Hun tweede zoon, Pedro Afonso, stierf ook vroegtijdig, kort na de geboorte. Hun andere kinderen speelden echter een belangrijke rol in de Braziliaanse geschiedenis.
Hun oudste overlevende zoon, Pedro de Alcântara, Prins van Grão-Pará, werd geboren in 1848 en was de erfgenaam van de Braziliaanse troon. Helaas leed Pedro de Alcântara aan een psychische aandoening die hem ervan weerhield de rol van keizer op zich te nemen. Dit leidde tot een opvolgingscrisis in de laatste jaren van het bewind van Dom Pedro II.
Prinses Isabel, de oudste dochter van het echtpaar, speelde een prominente rol in de Braziliaanse geschiedenis. Ze werd bekend als de ‘Verlossende Prinses’ vanwege haar inspanningen voor de afschaffing van de slavernij in Brazilië. Prinses Isabel trad op als regentes tijdens de reizen van haar vader en werd alom gerespecteerd vanwege haar intelligentie en medeleven.
Hun andere kinderen, prinses Leopoldina en prins Pedro Augusto, leverden ook bijdragen aan de Braziliaanse samenleving, zij het minder prominent dan hun oudere broers en zussen.
Het huwelijk en de nakomelingen van Dom Pedro II waren belangrijk voor de continuïteit van de keizerlijke lijn en voor de Braziliaanse geschiedenis. Ze lieten een blijvende erfenis na, zowel op politiek als familiaal vlak.
Na de militaire staatsgreep van 1889 werden Dom Pedro II en zijn gezin tot ballingschap gedwongen. Ze verlieten Brazilië en zochten hun toevlucht in verschillende landen, waarbij ze het grootste deel van hun ballingschap in Europa doorbrachten.
Aanvankelijk vestigde de keizerlijke familie zich in Portugal, waar ze steun kregen van de Portugese koninklijke familie. Later verhuisden ze naar Frankrijk en woonden in Parijs. Tijdens hun ballingschap werden Dom Pedro II en zijn vrouw, keizerin Teresa Cristina, geconfronteerd met het verdriet en het verlangen naar hun geliefde Brazilië.
Tijdens zijn ballingschap heeft Dom Pedro II zijn passie voor kennis en cultuur nooit opgegeven. Hij bleef studeren en zich bezighouden met intellectuele zaken, en onderhield contacten met Europese wetenschappers en intellectuelen. Zijn aanwezigheid en wijsheid werden door velen bewonderd, zelfs buiten Brazilië.
Helaas begon de gezondheid van Dom Pedro II tijdens zijn ballingschap te verslechteren. In 1891 werd bij hem hartfalen vastgesteld. De dood van zijn geliefde vrouw, keizerin Teresa Cristina, in 1889 had ook een diepe invloed op zijn hart.
Op 5 december 1891 overleed Dom Pedro II op 66-jarige leeftijd in Parijs. Zijn dood was een moment van groot verdriet voor de Brazilianen en degenen die hem wereldwijd bewonderden. Zijn lichaam werd in 1921 gerepatrieerd naar Brazilië en kreeg een plechtige begrafenis met staatsonderscheiding.
De ballingschap en de dood van Dom Pedro II markeerden het einde van een tijdperk in Brazilië. Zijn vertrek liet een leegte achter in het politieke en culturele leven van het land. Zijn nalatenschap als verlicht leider en pleitbezorger voor onderwijs, wetenschap en cultuur blijft echter tot op de dag van vandaag generaties inspireren. Zijn nagedachtenis wordt bewaard als een symbool van de grootsheid van de Braziliaanse rijk.
Matheus Araújo
Matheus is ondernemer bij Araujo Media, waar hij CEO en Creative Director is. Hij deelt analyses op zijn persoonlijke blog "matheusaraujo.me" en volgt momenteel een graad in reclame en propaganda. Bovendien heeft hij een passie voor geschiedenis, vooral die van Brazilië, wat hem ertoe bracht de oprichter en redacteur van het Brazilian History-portaal te worden.
