De Bossa Nova werd officieel geboren op 10 juli 1958, toen João Gilberto het nummer 'Chega de Saudade' opnam bij Odeon studio's. De arrangementen zijn gemaakt door Antonio Carlos Jobim, die tevens het orkest dirigeerde. “Die nieuwe manier van zingen en spelen van João Gilberto fleurde alles op”, vat schrijver Ruy Castro samen.
Het album “Canção do Amor Demais”, drie maanden eerder, in april 1958 opgenomen door Elizete Cardoso, was niet wat Bossa Nova introduceerde, ondanks de mening van een minderheid. Ondanks het repertoire, geheel samengesteld uit liedjes van het duo Tom Jobim en Vinicius de Moraes, en het gitaarspel van João Gilberto in twee nummers, waaronder 'Chega de Saudade', had Elizete, een zeer prestigieuze zangeres, niet het muzikale profiel dat in overeenstemming was met de veranderingen die in die nummers pulseerden.
Tom had op het landgoed van zijn familie een chorinho in twee delen gecomponeerd. Toen hij terugkeerde naar Rio, zocht hij Vinícius de Moraes op, met wie hij zojuist de liederen had gecomponeerd voor het toneelstuk ‘Orfeu da Conceição’, opgevoerd in hetzelfde jaar, 1958, in het gemeentelijk theater, aan wie hij de muziek liet zien die hij had gecomponeerd. op het landgoed.
In een kroniek die tien jaar later in de krant Última Hora werd gepubliceerd, haalde Vinícius herinneringen op aan de ontmoeting met zijn partner:
'Tom herhaalde het ongeveer tien keer. Het was ronduit charmant, met een melancholisch en klagend karakter, en een nogal langzame 'chorinho' in de geest. Ik was gegrepen door de melodie en was die thuis altijd aan het neuriën, wachtend op een signaal voor de poëzie. Dat leek mij inderdaad een heel nieuwe muziek, origineel, totaal anders dan alles wat eraan voorafging, maar net zo Braziliaans als welke choro van Pixinguinha dan ook, of samba van Cartola. Een samba die kronkelde en draaide, waarbij elke maat een klacht van liefde was, elke noot een verlangen naar iemand ver weg.
“Maar de tekst kwam niet. Af en toe ging ik aan mijn bureau voor het raam met uitzicht op de Corcovado zitten en probeerde het. Maar het kwam niet. Ik denk dat ik in mijn hele leven als tekstschrijver nog nooit zo geslagen ben. Ik heb tien, twintig pogingen gedaan.
“Er was een tijd dat ik de samba als gereed beschouwde, behalve de laatste twee verzen van het eerste deel, die kende ik wel, maar ze pasten niet bij de muziek, qua lettergreep-tot-lettergreeprelatie. Ik werd woedend omdat Tom, hoewel hij nergens over belde, op de uitslag wachtte.
“Op een ochtend, na het strand, kwam plotseling het besluit. Ik was zo blij dat ik zelfs schreeuwde van vreugde, waardoor mijn twee dochtertjes enorm schrokken. Ik zong en herzong de samba, waarbij ik aandacht schonk aan elk detail, de kleur van de woorden die overeenkwamen met de muziek, de accentuering van de spanningen, de ademhalingsproblemen in de verzen, alles.
“Ik wilde, na de samba's van Orfeu, mijn partner een tekst presenteren die zijn nieuwe muziek waardig was, omdat ik voelde dat deze nieuw was en zich in een richting bewoog die ik niet kon benoemen, maar waarvan de naam impliciet in de creatie aanwezig was. Het was werkelijk de geboorte van de bossa nova, die in de interpretatie ervan alleen vroeg om de verdeeldheid die João Gilberto kort daarna zou ontdekken.
'Ik noemde het 'Chega de Saudade', waarbij ik een van de verzen gebruikte. Ik belde Tom en sprong naar zijn appartement. De jonge maestro ging aan de piano zitten en ik zong twee of drie keer de samba voor hem, en hij zei niets. Toen zag ik hem het papier pakken, het op de pianostandaard plaatsen en het zelf zingen. En bel zijn vrouw binnenkort op levendige toon: 'Teresa!'”.
Referentie: CASTRO, Ruy. Chega de saudade. Brazilië: Companhia das Letras, 2016.
Matheus Araújo
Matheus is ondernemer bij Araujo Media, waar hij CEO en Creative Director is. Hij deelt analyses op zijn persoonlijke blog "blog.matheusaraujo.me" en volgt momenteel een graad in Advertising and Propaganda. Bovendien heeft hij een passie voor geschiedenis, met name die van Brazilië, wat hem ertoe bracht de oprichter en redacteur van het Brazilian History-portaal te worden.
