Een van de belangrijkste gevechtsgroepen van Brazilië tijdens Tweede Wereldoorlog was ongetwijfeld de 1e Fighter Aviation Group. Deze luchtvaartgroep werd opgericht door presidentieel decreet nr. 6.123 op 18 december 1943 en luitenant-kolonel Nero Moura, Vargas' persoonlijke piloot en vertrouweling, werd aangesteld als commandant. De groep bestond volledig uit vrijwilligers. In januari 1944 vertrokken de geselecteerde piloten naar de Air Tactical School in Orlando, Verenigde Staten, terwijl het grondpersoneel - inclusief monteurs en wapenspecialisten - naar de basis Halbrook Field in Panama ging. Na het voltooien van de cursus verhuisden de piloten ook naar Panama, waar ze begonnen met het bedienen van Curtiss P-40C-jagers en tactische training kregen als een complete eenheid.
Tijdens de training klonk de iconische strijdkreet die symbool kwam te staan voor de eenheid van de Braziliaanse luchtmacht: "Senta a Pua!", een slanguitdrukking uit die tijd die "vuur maar weg" betekende. Op 11 mei 1943 begon de groep onafhankelijk te opereren binnen het verdedigingssysteem van het Panamakanaal. Met de aanwezigheid van de minister van Luchtvaart, Salgado Filho, ontving de groep op 20 juni hun Amerikaanse diploma's en zes dagen later vertrokken ze naar New York, waar ze op 4 juli, de Amerikaanse Onafhankelijkheidsdag, aankwamen. De piloten werden naar de Suffolk Air Base bij New York gestuurd voor een training van drie maanden op het vliegtuig dat de groep in gevechten zou gebruiken: de legendarische Republic P-47D Thunderbolts.
Bij die gelegenheid stonden de leden van de groep voor een uitdaging die al de improvisatievaardigheden van Brazilianen liet zien. Tijdens de diploma-uitreiking en de welkomstparade zongen de Amerikaanse troepen het volkslied van hun luchtmacht. Enkele ogenblikken voor de Braziliaanse parade, aangezien er nog geen volkslied was voor de nieuw opgerichte luchtmacht, gaf de detachementschef, kapitein Marcilio Gibson, de troepen opdracht om “Een Jardineira”, een oude carnavalshit die iedereen kent door de uitvoering van Orlando Silva. Zo werd de oude carnavalsmars, gecomponeerd in 1906 door Benedito Lacerda en Humberto Porto, uit volle borst gezongen door de piloten en diende als het informele volkslied van Senta a Pua!:
“Oh, tuinman, waarom ben je zo verdrietig…”
Negentig dagen later, na hun training, was het tijd om naar het front te gaan. De groep ging aan boord van de SS Colombie richting Italië en kwam op 4 oktober 1944 aan in Napels. Tijdens de reis werd het symbool van de groep gecreëerd: een struisvogel. Het lijkt misschien vreemd dat een vogel die noch Braziliaans noch in staat was om te vliegen het embleem werd dat op de neuzen van de vliegtuigen van de 1st Fighter Group (I° GAvCa) werd geschilderd. De keuze kwam voort uit een grappig incident toen de piloten klaagden over de moeilijkheid om zich aan te passen aan het Amerikaanse dieet: te veel zoete bonen, eieren met spek, worstjes en grapefruitsap. Volgens de Braziliaanse smaak hadden de leden van de 1st Fighter Group een struisvogelmaag nodig om dat voedsel te verwerken. Zo schetste de kunstenaar van de groep, kapitein Fortunato Câmara de Oliveira, de vogel die alles eet, wat het visuele symbool werd van Senta a Pua!
Na een dag voor anker te hebben gelegen, zette de Iº GAvCa koers naar Livorno, waar het op 6 oktober landde, en voer vervolgens door naar Tarquinia, een stad op 150 kilometer van Rome. De Senta a Pua! begon te opereren als het vierde squadron, en voegde zich bij de andere drie Amerikaanse squadrons die deel uitmaakten van de 350th Fighter Group van de US Army Air Forces, en werd aangewezen als het 1st Brazilian Fighter Squadron. Aanvankelijk voerde de groep verkenningsmissies uit om zich aan te passen aan de commando- en communicatiesystemen. Deze geallieerde eenheid begon met operaties in Noord-Afrika en breidde zich uit naar Italië naarmate de operaties vorderden.
De acties van de groep droegen bij aan het consolideren van Brazilië's imago als toegewijde bondgenoot, markeerden hun debuut in internationale gevechten en versterkten de relaties met geallieerde landen. Bovendien viel de 1st Fighter Aviation Group (1º GAvCa) op door zijn efficiëntie, met een opmerkelijke nauwkeurigheid en internationale erkenning, en verdiende verschillende decoraties en onderscheidingen.
Referentie: BARONE, João. 1942: O Brasil e sua guerra quase desconhecida. Brazil: HarperCollins, 2018.
Matheus Araújo
Matheus is ondernemer bij Araujo Media, waar hij CEO en Creative Director is. Hij deelt analyses op zijn persoonlijke blog "blog.matheusaraujo.me" en volgt momenteel een graad in Advertising and Propaganda. Bovendien heeft hij een passie voor geschiedenis, met name die van Brazilië, wat hem ertoe bracht de oprichter en redacteur van het Brazilian History-portaal te worden.
